تحلیلی بر موانع توسعه گردشگری الکترونیک در ایران؛ رویکرد مدل‌سازی ساختاری تفسیری فازی

در سال‌های اخیر فناوری اطلاعات روش‌های عمل را در تمامی سازمان‌ها و به ویژه در صنعت گردشگری متحول ساخته است. امروزه فناوری اطلاعات به دلیل تسهیل فعالیت‌های بسیار مهم تولید، جمع‌آوری، پردازش، اجرا و تبادل اطلاعات یکی از مهم‌ترین عناصر اجرای عملیات صنعت گردشگری به حساب می‌آید. بنابراین با توجه به اهمیت صنعت گردشگری الکترونیک، شناسایی موانع بکارگیری آن می‌تواند اولین گام برای توسعه همه جانبه این صنعت باشد. این پژوهش با ترکیب روش‌های کیفی (دلفی) و کمی (تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم)، مدلی رابرای تبیین ارتباط بین موانع توسعه گردشگری الکترونیک، تبیین کرد. جامعه آماری این پژوهش شامل دو دسته، خبرگان و مدیران ارشد صنعت گردشگری (دسته اول) و کارکنان و مدیران سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور (دسته دوم) هستند. برای انتخاب خبرگان از روش نمونه‌گیری گلوله برفی (10 نفر) استفاده شد و جامعه نمونه دسته دوم به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده (60 نفر) انتخاب گشتند. در ادامه و با مرور ادبیات پژوهش و استفاده از تکنیک دلفی، 7 مانع اصلی و 22 مانع فرعی شناسایی گشت و با استفاده از نرم افزار SMART PLS2 مدل اصلی پژوهش ساختاردهی شد. بر اساس مدل ایجاد شده با تکنیک FISM، موانع اقتصادی به عنوان تاثیرگذارترین و موانع نرم افزاری و آموزشی و رفتاری به عنوان تاثیرپذیرترین موانع شناخته شدند. بر اساس نتایج به‌دست آمده مدیران و برنامه‌ریزان گردشگری قادر خواهند بود تا به روشنی دریابند که برای توسعه گردشگری الکترونیک چه اقداماتی را باید در کانون توجه خود قرار دهند.